Changes in the serum cartilage biomarker levels of healthy adults in response to an uphill walk

<p><b>INTRODUCTION</b>To prevent long-term unfavourable consequences to the articular cartilage of weight-bearing joints, serum biomarkers can be used to identify optimum loading of activities. This study aimed to investigate the circulation pattern of serum cartilage biomarkers in healthy adults in response to an uphill walk.</p><p><b>METHODS</b>This study recruited 58 healthy participants for the experimental group and 24 matched participants for the control group. Participants in the experimental group walked continuously for 14 km on a pathway with a 5.97° incline, while participants from the control group walked on a horizontal pathway. Serum was collected from both groups preactivity (i.e. T1), immediately after activity (i.e. T2) and 24 hours after T1 (i.e. T3). The serum cartilage oligomeric matrix protein (COMP), chondroitin sulfate-WF6 (WF6) and hyaluronic acid (HA) levels at each time point were quantified using enzyme-linked immunosorbent assays, and the results analysed.</p><p><b>RESULTS</b>Both groups shared similar demographic characteristics and activity duration. At T2, the serum COMP level of the experimental group was significantly higher than that of the control group, but the serum HA level of the experimental group was significantly lower than that of the control group. No significant difference between the serum WF6 levels of the experimental and control groups was observed at T2.</p><p><b>CONCLUSION</b>Increasing levels of serum COMP demonstrate articular cartilage susceptibility to the increasing load. An unsustainable, high serum COMP level and an undetectable change in WF6 level were considered to be a reversible physiological change of the cartilage. A change in ser um HA level could be related to intensive physical activity and dynamic clearance rather than a change in cartilage structure.</p>

ISOKINETIC PEAK TORQUE AND HAMSTRINGS TO QUADRICEPS STRENGTH RATIO IN BADMINTON PLAYERS

ABSTRACTIntroduction: Poor knee control from muscle weakness and/or muscle imbalance may place badminton players at greater risk for knee injuries.\  Gender has been reported to be another factor contributing to knee injuries.\  However, there has been no report about sex differences in knee muscle strength and muscle balance in junior badminton players.\  Objective: To examine and compare the knee muscle strength and the hamstrings to quadriceps ratio (H/Q ratio) between female and male junior badminton players.\  Methods: Twenty-one junior badminton players (12 females, 9 males) participated in the study.\  The hamstrings and quadriceps concentric peak torque were obtained from a ConTrex MJ isokinetic dynamometer testing at speed 60\º/sec and 180\º/sec.\  Results: The female group had significantly lesser peak torque of knee muscles than the male group (p\<0.05) except non-dominant quadriceps peak torque at speed 60\º/sec.\  At speed 60\º/sec, peak torque per body mass was ranged from 1.31 \– 2.10, and 1.65 \– 2.46 Nm/kg for female and male groups, respectively.\  At speed 180\º/sec, peak torque per body mass of female and male groups was ranged from 0.98 \– 1.55 and 1.29 \– 1.91 Nm/kg, respectively.\  H/Q ratio of both groups were in the range of 0.63 \– 0.77.\  The female group had significantly lesser H/Q ratio of the non-dominant leg at speed 60\º/sec (p\<0.05).\  Conclusion: Knee muscle strength and H/Q ratios of both genders were within the normal range reported in most athletic population.\  Gender differences in knee muscle strength and H/Q ratio were observed in junior badminton players.\  (J. Sports Sci. Technol 2010; 10 (1): 73\–84)Key words: knee, isokinetic, peak torque, H/Q strength ratio, badminton\ แรงบิดสูงสุดของการหดตัวแบบไอโซคิเนติคและสัดส่วนความแข็งแรงของกล้ามเนื้องอเข่าต่อกล้ามเนื้อเหยียดเข่าในนักกีฬาแบดมินตันเยาวชน\ ชนากานต์ คลศิลป์ และ สมรรถชัย จำนงค์กิจบทคัดย่อบทนำ กล้ามเนื้ออ่อนแรงและ/หรือความไม่สมดุลของกล้ามเนื้อข้อเข่า อาจเพิ่มความเสี่ยงการบาดเจ็บต่อข้อเข่าของนักกีฬาแบดมินตัน เพศเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่มีผลต่อการบาดเจ็บของข้อเข่า อย่างไรก็ตามยังไม่พบรายงานเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างเพศต่อความแข็งแรงและความสมดุลของกล้ามเนื้อข้อเข่าในนักกีฬาแบดมินตันเยาวชน วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบความแข็งแรงของกล้ามเนื้อข้อเข่าและสัดส่วนความแข็งแรงของกล้ามเนื้องอเข่าต่อกล้ามเนื้อเหยียดเข่า (H/Q ratio) ระหว่างนักกีฬาแบดมินตันเยาวชนเพศหญิงและเพศชาย วิธีการศึกษา นักกีฬาแบดมินตันเยาวชน 21 คน (เพศหญิง 12 คน, เพศชาย 9 คน) เข้าร่วมการทดสอบ ทำการวัดแรงบิดสูงสุดของการหดตัวแบบคอนเซนตริก ของกล้ามเนื้องอเข่าและเหยียดเข่า โดยใช้เครื่อง ConTrex MJ isokinetic dynamometer ที่ความเร็ว 60 และ 180 องศาต่อวินาที ผลการศึกษา กลุ่มนักกีฬาเพศหญิงมีแรงบิดสูงสุดของกล้ามเนื้อข้อเข่าน้อยกว่ากลุ่มนักกีฬาเพศชายอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p\<0.05) ยกเว้นแรงบิดสูงสุดของกล้ามเนื้อเหยียดเข่าข้างไม่ถนัดที่ความเร็ว 60 องศาต่อวินาที \ \ ที่ความเร็ว 60 องศาต่อวินาที แรงบิดสูงสุดต่อมวลกายของนักกีฬาเพศหญิงและนักกีฬาเพศชายอยู่ในช่วงตั้งแต่ 1.31 \– 2.10 และ 1.65 \– 2.46 นิวตัน/กิโลกรัม ตามลำดับ\  ที่ความเร็ว 180 องศาต่อวินาที แรงบิดสูงสุดต่อมวลกายของนักกีฬาเพศหญิงและนักกีฬาเพศชายอยู่ในช่วงตั้งแต่ 0.98 \– 1.55 และ 1.29 \– 1.91 นิวตัน/กิโลกรัม ตามลำดับ\  H/Q ratio ของนักกีฬาทั้งสองกลุ่มอยู่ในช่วง 0.63 \– 0.77 กลุ่มนักกีฬาเพศหญิงมีค่า H/Q ratio ของขาข้างไม่ถนัดที่ความเร็ว 60 องศาต่อวินาที น้อยกว่ากลุ่มนักกีฬาเพศชายอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p\<0.05) สรุปผลการศึกษา ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อข้อเข่าและ H/Q ratio ของนักกีฬาทั้งสองเพศมีค่าอยู่ในช่วงปกติของนักกีฬาทั่วไป พบความแตกต่างระหว่างเพศในความแข็งแรงของกล้ามเนื้อข้อเข่าและ H/Q ratio ในนักกีฬาแบดมินตันเยาวชน \ (J. Sports Sci. Technol 2010; 10 (1): 73\–84)\ คำสำคัญ:\  \  ข้อเข่า, ไอโซไคเนติค, แรงบิดสูงสุด, สัดส่วนความแข็งแรงของกล้ามเนื้องอเข่าต่อกล้ามเนื้อเหยียดเข่า, แบดมินตัน\ 

PROLONGED EFFECT OF CHILDREN AND FAMILY BASED INTERVENTION ON TREATING CHILDHOOD OBESITY

The effects of modest lifestyle modifications in growing obese children using a children and family based intervention were interesting. This study was aimed to investigate the long term effect of intervention on the BMI percentile change and anthropometric measure change in obese/overweight children, compared with normal weight children. Three hundred and twelve children aged 6-7 years participated in this study. They were defined as normal weight, overweight, and obese, based on the BMI criterion from the International Obesity Task Force (IOTF). The obese/overweight children and their parents enrolled in a 1-day seminar including education and behavioral modification, and group discussion. In addition, an interview and suggestions were made for each family 4 times a year via the telephone. The anthropometric data such as BMI and WC value as well as the changes in BMI percentile of all children were examined at pre- and post- 1 year intervention. The results showed that, at follow-up, the BMI percentile change of the obese/overweight children had not altered, which compared with normal weight children (odds ratio, 1.69 : 95% CI, 0.71-4.02; p = 0.17). Similarly, the mean change in BMI and WC values of obese/overweight children remained significantly higher than that of normal weight children (p \< 0.001). Thus, long-term intervention that focused on dietary education and behavioral modification, including a follow-up 3 times a year, did not provide any advantages on the BMI percentile change, or BMI and WC values of the obese/overweight children.

THE DEVELOPMENT OF PREDICTION EQUATIONS FOR BMI AND FAT MASS FROM SIMPLE ANTHROPOMETRY IN 6-TO-8-YEAR-OLD CHILDREN

Early identification of excessive weight is needed for preventing obesity. The aim of this study was to determine the interrelationships among simple anthropometry variables for measuring body fatness, and formulate the prediction equations for body mass index (BMI) and fat mass (FM) in children. The body composition of 664 children aged 6-8 years old was assessed by the following methods: BMI, waist circumference (WC), triceps skinfold thickness (TST) and conicity index (CI). Fat mass, fat free mass (FFM) and percentage of body fat (%BF) were derived from Dezenberg’s equation. Pearson correlations showed that in boys, BMI had a high correlation with WC, TST, FM, FFM and %BF. Correlation between WC and CI, TST, FM, FFM and %BF were also high. In contrast, the correlation between CI and other anthropometric variables was low, except for WC. Similar outcomes were observed in girls. The three BMI prediction equations based body weight and/or TST and/or WC (R2 = 0.83-0.87, CV 6-7%), and the FM prediction equations based on body weight and TST (R2 = 0.99-1.0, CV 0.4-6%) were developed with high coefficient of determination. Thus, BMI, WC and TST were useful tools for evaluating childhood adiposity, whereas CI was the poorest index.