Subject(s)
Humans , Female , Middle Aged , Abdomen , Pyloric Antrum/injuries , Foreign Bodies , Leukocytosis , Liver Abscess , Abdominal Pain , Biopsy , Contrast Media , Endoscopy , Fever , Fibrin , Laparoscopy , Tomography, X-Ray ComputedABSTRACT
En diferentes grupos de ratas Wistar (n = 15 en c/grupo), se estudiaron las dosis ulcerogénicas AINES COX-1 como Indometacina vs Celecoxib (inhibidor selectivo COX-2), en la producción de úlceras antrales gástricas y necrosis de la mucosa del intestino delgado y colon. Se encontró que Celecoxib, dado en forma oral o subcutánea cada 12 hs durante 5 días, no provocó lesiones en mucosa gastrointestinal, en cambio, dado el Celecoxib después de la Indometacina, agravé las úlceras antrales gástricas y dio necrosis masiva tanto del intestino delgado y del colon y óbito de todas las ratas. Se concluyó que Celecoxib no provocó lesiones gastrointestinales en mucosa sana; en contraste, se amplificaron las lesiones preexistentes gastrointestinales inducidas por Indometacina.
Subject(s)
Animals , Rats , Female , Anti-Inflammatory Agents, Non-Steroidal/adverse effects , Cyclooxygenase Inhibitors/toxicity , Digestive System/drug effects , Indomethacin/adverse effects , Stomach Ulcer/chemically induced , Sulfonamides/toxicity , Cyclooxygenase Inhibitors/administration & dosage , Necrosis , Pyloric Antrum/injuries , Rats, Wistar , Stomach Ulcer/pathology , Sulfonamides/administration & dosageABSTRACT
Säo estudados os aspectos de diagnóstico e tratamento da estenose antro-pilórica provocada por ingestäo de substâncias cáusticas ou corrosivas, em doentes portadores de idêntica lesäo esofágica. No presente trabalho, o autor propöe um roterio para o estabelecimento do diagnóstico das lesöes gástricas em doentes portadores de estenose esofágica por ingestäo de cáusticos ou corrosivos e uma padronizaçäo da atitude terapêutica, que pode ser empregada nos 12 doentes acompanhados. Os principais elementos considerados para a realizaçäo dos diagnósticos foram o estudo radiológico contrastado do estômago e a laparotomia que deve ser executada quando se impöe a realizaçäo de gastrostomia para alimentaçäo do doente e manobras de dilataçäo esofágica. A terapêutica padronizada consistiu em resseçäo gástrica do segmento lesado, geralmente antrectomia, com margens de segurança proximal e distal de 1,0 a 2,0 cm e reconstituiçäo do trânsito digestivo por gastroduodenoanastomose término-terminal orais partialis de Billroth I. Os resultados foram bons, a curto e a longo prazo, tendo sido realizado controle pós-operatório clínico, radiológico e algumas vezes por revisäo cirurgica, quando se impôs a realizaçäo de outras intervençöes, com o fechamento de gastrostomia ou a execuçäo de esofagocoloplastia