Your browser doesn't support javascript.
loading
Mostrar: 20 | 50 | 100
Resultados 1 - 11 de 11
Filtrar
1.
Braz. j. med. biol. res ; 36(11): 1475-1484, Nov. 2003. ilus
Artículo en Inglés | LILACS | ID: lil-348284

RESUMEN

Measles virus is a highly contagious agent which causes a major health problem in developing countries. The viral genomic RNA is single-stranded, nonsegmented and of negative polarity. Many live attenuated vaccines for measles virus have been developed using either the prototype Edmonston strain or other locally isolated measles strains. Despite the diverse geographic origins of the vaccine viruses and the different attenuation methods used, there was remarkable sequence similarity of H, F and N genes among all vaccine strains. CAM-70 is a Japanese measles attenuated vaccine strain widely used in Brazilian children and produced by Bio-Manguinhos since 1982. Previous studies have characterized this vaccine biologically and genomically. Nevertheless, only the F, H and N genes have been sequenced. In the present study we have sequenced the remaining P, M and L genes (approximately 1.6, 1.4 and 6.5 kb, respectively) to complete the genomic characterization of CAM-70 and to assess the extent of genetic relationship between CAM-70 and other current vaccines. These genes were amplified using long-range or standard RT-PCR techniques, and the cDNA was cloned and automatically sequenced using the dideoxy chain-termination method. The sequence analysis comparing previously sequenced genotype A strains with the CAM-70 Bio-Manguinhos strain showed a low divergence among them. However, the CAM-70 strains (CAM-70 Bio-Manguinhos and a recently sequenced CAM-70 submaster seed strain) were assigned to a specific group by phylogenetic analysis using the neighbor-joining method. Information about our product at the genomic level is important for monitoring vaccination campaigns and for future studies of measles virus attenuation.


Asunto(s)
Animales , Humanos , Secuencia de Bases , Vacuna Antisarampión , Virus del Sarampión , Vacunas Atenuadas , ADN Complementario , Genoma Viral , Virus del Sarampión , Datos de Secuencia Molecular , Reacción en Cadena de la Polimerasa de Transcriptasa Inversa , ARN Viral
2.
An. acad. bras. ciênc ; 56(3): 333-8, 1984.
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-20350

RESUMEN

Sao apresentados os dados relativos a atividade moluscicida de 159 extratos, de 84 plantas brasileiras, sobre Biomphalaria glabrata, o mais importante hospedeiro intermediario do Schistosoma mansoni no Brasil. Setenta e oito (49,0%) dos extratos mostraram atividade contra caramujos ou desovas, porem, somente vinte e nove (18,2%)foram ativos sobre ambos. Os extratos de duas especies de vegetais (Mikania hirsutissima e Qualea multiflora) foram letais aos caramujos adultos, na concentracao de 10 ppm


Asunto(s)
Animales , Biomphalaria , Moluscocidas , Extractos Vegetales , Esquistosomiasis
4.
Arq. bras. oftalmol ; 47(3): 121-4, 1984.
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-25359

RESUMEN

E relatado um caso de melanoma de coroide em jovem de 16 anos, cujas manifestacoes iniciais foram reacao inflamatoria intra-ocular moderada e hipertensao ocular de desenvolvimento agudo, acompanhados de dor ocular intensa e ausencia total de visao.Sao feitas consideracoes sobre a incidencia pouco comum do melanoma em jovens bem como sobre as caracteristicas clinicas observadas no caso em questao


Asunto(s)
Adolescente , Humanos , Femenino , Neoplasias de la Coroides , Melanoma , Presión Intraocular
5.
Rev. saúde pública ; 17(6): 481-92, dez. 1983.
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-16768

RESUMEN

A predacao de Helobdella triserialis lineata Blanchard, 1849 sobre desovas e exemplares de Biomphalaria glabrata Say, 1818, foi acompanhada visando por um lado verificar a extensao desta predacao sobre criacoes deste molusco em laboratorio e, por outro, avaliar a possivel utilizacao desta sanguessuga no controle biologico de planorbineos hospedeiros intermediarios da esquistossomose mansoni em condicoes naturais. Nas condicoes do experimento, H. t.lineata mostrou-se eficaz predadora de exemplares de B. glabrata recem-eclodidos, jovens e adultos com diametro de ate 10 mm Nao ocorreu predacao sobre desovas. Observou-se uma aceleracao do crescimento e uma reducao na oviposicao dos planorbineos mantidos juntos com os hirudineos.Foram feitas algumas observacoes sobre a biologia de H. t. lineata e sugeridas medidas de controle deste hirudineo em criacoes de planorbineos de laboratorio


Asunto(s)
Animales , Biomphalaria , Control Biológico de Vectores , Sanguijuelas
6.
Rev. bras. oftalmol ; 42(3): 59-67, 1983.
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-18904

RESUMEN

Os autores apresentam 2 casos de carcinoma do saco lacrimal, com evolucao respectivamente de 5 anos e 8 anos, este considerado atipico. Uma revisao da literatura internacional demonstrou a existencia de 81 casos publicados de carcinoma do saco lacrimal, inexistindo trabalhos nacionais sobre o assunto. Os carcinomas do saco lacrimal podem simular dacriocistites. Tal ocorreu com o caso numero 1 apresentado no presente trabalho.O exame histopatologico de toda dacriocistectomia devera ser obrigatorio em decorrencia do exposto acima. Os carcinomas do saco lacrimal podem originar-se de papilomas da mucosa daquela estrutura. Tem carater polifocal podendo manifestar-se clinicamente como tumores isolados das palpebras, como ocorreu no caso numero 2 do presente trabalho, com recidivas frequentes apesar dos tratamentos cirurgicos e radioterapicos efetuados. Os carcinomas palpebrais recidivantes exigem uma pesquisa das vias excretoras lacrimais que poderao ser a sede primaria oculta do tumor, causador das recidivas


Asunto(s)
Persona de Mediana Edad , Humanos , Femenino , Neoplasias del Ojo , Enfermedades del Aparato Lagrimal
9.
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-10921

RESUMEN

O objetivo do estudo foi verificar se haveria diferencas intraespecificas marcantes entre populacoes de Biomphalaria glabrata que habitam criadouros proximos. Foram estudadas 12 populacoes, procedentes do Municipio de Belo Horizonte, Minas Gerais, Brasil. Parte dos descendentes desses moluscos foram infectados com duas cepas de Schistosoma mansoni; "LE", de origem local e "SJ", procedente de Sao Jose dos Campos, Sao Paulo. Outra parte foi usada em ensaios biologicos com os moluscicidas bayluscide (niclosamida) e pentaclorofenol. Os resultados mostraram que existem diferencas na suscetibilidade dos moluscos as duas cepas de S. mansoni. As taxas de infeccao com a cepa "LE" variaram de 27,0 a 94,0% e com "SJ", de 9,0 a 61,0%. Houve diferenca na duracao do periodo de adaptacao dos caramujos as condicoes de laboratorio. Nao houve diferenca estatisticamente significante na suscetibilidade desses moluscos ao bayluscide e pentaclorofenol. Nao houve indicacao de desenvolvimento de resistencia nos moluscos apesar do bayluscide ter sido usado intermitentemente nessa area durante os ultimos 20 anos


Asunto(s)
Animales , Biomphalaria , Moluscocidas , Pentaclorofenol , Schistosoma mansoni , Brasil
10.
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-3093

RESUMEN

Caramujos Biomphalaria straminea descendentes de exemplares coletados em cinco municipios do Estado de Minas Gerais, foram infectados experimentalmente com duas cepas de Schistosoma mansoni: LE, procedente de Belo Horizonte (MG) e SJ, procedente de Sao Jose dos Campos (SP). As taxas de infeccao com a cepa LE variaram de 0,0 a 5,0% e com a cepa SJ de 2,0% a 11,0%. A mortalidade maxima observada nos experimentos foi de 56,0% e nos controles foi de 50,0%. Os indices de infeccao experimental foram semelhantes aos registrados por outros autores. Os resultados obtidos demonstraram que essas populacoes de B. straminea de Minas Gerais nao sao refratarias a infeccao pelo S. mansoni


Asunto(s)
Biomphalaria , Schistosoma mansoni , Esquistosomiasis
11.
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-3110

RESUMEN

Foi comparada a eficacia de duas tecnicas para obtencao de miracidios de Schistosoma mansoni de ovos provenientes de fezes humanas para infeccao de Biomphalaria glabrata. Na tecnica "A" utilizou-se agua desclorada a 4 graus C e na "B", solucao salina (0,85%) e agua destilada em temperatura ambiente para suspender as fezes. Foram utilizadas 8 cepas humanas de S. mansoni, procedentes de cinco localidades do Estado de Minas Gerais, antes do tratamento. O numero de ovos de S. mansoni por grama de fezes variou de 360 a 2.328. As taxas de eclosao dos ovos e de infeccao dos moluscos foram de 3,3% e 37,0% respectivamente, com a tecnica "A" e de 6,9% e 27,0% respectivamente, com a tecnica "B". Nao houve diferenca significativa entre a mortalidade dos moluscos nas duas tecnicas. A analise dos resultados mostrou que a tecnica "B" apresentou maior porcentagem de eclosao dos ovos de S. mansoni mas a tecnica "A" apresentou melhor taxa de infeccao dos moluscos


Asunto(s)
Recuento de Huevos de Parásitos , Schistosoma mansoni
SELECCIÓN DE REFERENCIAS
DETALLE DE LA BÚSQUEDA