Your browser doesn't support javascript.
loading
Mostrar: 20 | 50 | 100
Resultados 1 - 17 de 17
Filtrar
4.
Rev. bras. cir. cardiovasc ; 35(1): 91-99, Jan.-Feb. 2020. tab, graf
Artículo en Inglés | LILACS | ID: biblio-1092466

RESUMEN

Abstract The saphenous vein is the most common conduit used in coronary artery bypass grafting (CABG) yet its failure rate is higher compared to arterial grafts. An improvement in saphenous vein graft performance is therefore a major priority in CABG. No-touch harvesting of the saphenous vein is one of the few interventions that has shown improved patency rates, comparable to that of the left internal thoracic artery. After more than two decades of no-touch research, this technique is now recognized as a Class IIa recommendation in the 2018 European Society of Cardiology and the European Association for Cardio-Thoracic Surgery guidelines on myocardial revascularization. In this review, we describe the structural alterations that occur in conventional versus no-touch saphenous vein grafts and how these changes affect graft patency. In addition, we discuss various strategies aimed at repairing saphenous vein grafts prepared at conventional CABG.


Asunto(s)
Humanos , Vena Safena , Arterias Mamarias , Grado de Desobstrucción Vascular , Puente de Arteria Coronaria , Resultado del Tratamiento
5.
Rev. bras. cir. cardiovasc ; 34(4): 480-483, July-Aug. 2019. tab, graf
Artículo en Inglés | LILACS | ID: biblio-1020495

RESUMEN

Abstract The saphenous vein (SV) is the most commonly used conduit for coronary artery bypass surgery (CABG) and the second conduit of choice in Brazil and many other countries. The radial artery (RA) is suggested, by some, to be superior to SV grafts, although its use in the USA declined over a 10 year period. The patency of SV grafts (SVG) is improved when the vein is harvested with minimal trauma using the no-touch (NT) technique. This improved performance is due to the preservation of the outer pedicle surrounding the SV and reduction in vascular damage that occurs when using conventional techniques (CT) of harvesting. While the patency of NT SVGs has been shown superior to the RA at 36 months in one study, data from the RADIAL trial suggests the RA to be the superior conduit. When additional data using NT SVG is included in this trial the difference in risk of graft occlusion between the RA and SV grafts dissipates with there no longer being a significant difference in patency between conduits. The importance of preserving SV structure and the impact of NT harvesting on conduit choice for CABG patients are discussed in this short review.


Asunto(s)
Humanos , Vena Safena/trasplante , Enfermedad de la Arteria Coronaria/cirugía , Puente de Arteria Coronaria/métodos , Arteria Radial/trasplante , Grado de Desobstrucción Vascular , Brasil , Metaanálisis como Asunto , Insuficiencia del Tratamiento
6.
Rev. bras. cir. cardiovasc ; 34(1): 98-100, Jan.-Feb. 2019. tab, graf
Artículo en Inglés | LILACS | ID: biblio-985241

RESUMEN

Abstract With more than 800,000 coronary artery bypass grafting (CABG) operations annually worldwide and the saphenous vein being the most common conduit used, there is no question that improving saphenous vein graft patency is one of the most important tasks in CABG. This video describes the no-touch harvesting procedure of the saphenous vein on an 80-year old man with hypertension, hyperlipidemia and a previous myocardial infarction with percutaneous coronary intervention to the right coronary artery. He was complaining of exertional chest pain and was diagnosed with stable angina pectoris. The coronary angiography showed advanced three vessel disease with significant stenoses in the left anterior descending (LAD) artery, two marginal arteries (MAs) and the posterior descending artery (PDA), in addition to an occluded diagonal artery (DA). The patient received a triple sequential no-touch vein graft to the PDA and two MAs together with a double sequential no-touch vein graft to the DA and LAD. A vein graft was used to bypass the LAD due to the age of the patient and the low degree of stenosis in the LAD. The no-touch harvesting technique is described in detail in the film with complete narration. A follow-up of this patient was performed at three months both clinically and with a computed tomography angiography (CTA). No angina pectoris symptoms were reported by the patient and the wounds in the chest and lower limb were completely healed. The CTA showed patent no-touch saphenous vein grafts to all the distal anastomoses.


Asunto(s)
Humanos , Masculino , Anciano de 80 o más Años , Vena Safena/trasplante , Puente de Arteria Coronaria/métodos , Enfermedad de la Arteria Coronaria/cirugía , Reproducibilidad de los Resultados , Resultado del Tratamiento , Angiografía Coronaria/métodos , Estenosis Coronaria/cirugía , Angiografía por Tomografía Computarizada/métodos
8.
Rev. bras. cir. cardiovasc ; 31(2): 115-119, Mar.-Apr. 2016. tab, graf
Artículo en Inglés | LILACS | ID: lil-792655

RESUMEN

Abstract Introduction: Optimal surgical management for acute type A aortic dissection (AAAD) remains unclear. The in-hospital mortality rate is still high (15%), and the intraoperative bleeding is an independent risk factor for hospital mortality. Objective: The aim of our study was describe a new method for aortic anastomosis in the repair of AAAD and report the hospital mortality and bleeding complications. Methods: Between January 2008 and November 2014, 24 patients, 16 male, median age 62 years, underwent surgical treatment of AAAD. The surgical technique consisted of intussusception of a Dacron tube in the dissected aorta, which is anastomosed with a first line of 2-0 polyester everting mattress suture and a second line of 3-0 polypropylene running suture placed at the outermost side. Open distal anastomosis was performed with bilateral selective antegrade cerebral perfusion in 13 (54.1%) patients. Results: Cardiopulmonary bypass and aortic clamping time ranged from 75 to 135 min (mean=85 min) and 60 to 100 min (mean=67 min), respectively. The systemic circulatory arrest ranged from 29 to 60 min (mean=44.5 min). One (4.1%) patient required reoperation for bleeding, due to the use of preoperative clopidogrel. The postoperative bleeding was 382-1270 ml (mean=654 ml). We used an average of 4.2 units of red blood cells/patient. There were two (8.3%) hospital deaths, one due to intraoperative bleeding and another due to mesenteric ischemia. The average length of stay in the intensive care unit and hospital was 44 hours and 6.7 days, respectively. Conclusion: This new method for surgical correction of AAAD was reproducible and resulted in satisfactory clinical outcomes.


Asunto(s)
Humanos , Masculino , Femenino , Persona de Mediana Edad , Anciano , Anciano de 80 o más Años , Aneurisma de la Aorta/cirugía , Hemorragia Posoperatoria/cirugía , Implantación de Prótesis Vascular/métodos , Implantación de Prótesis Vascular/estadística & datos numéricos , Disección Aórtica/cirugía , Aorta/trasplante , Aneurisma de la Aorta/mortalidad , Suecia , Brasil , Resultado del Tratamiento , Mortalidad Hospitalaria , Tereftalatos Polietilenos/uso terapéutico , Hemorragia Posoperatoria/mortalidad , Implantación de Prótesis Vascular/mortalidad , Periodo Perioperatorio/estadística & datos numéricos , Datos Preliminares , Disección Aórtica/mortalidad
9.
Rev. bras. cir. cardiovasc ; 27(1): 110-116, jan.-mar. 2012. ilus, tab
Artículo en Inglés | LILACS | ID: lil-638658

RESUMEN

BACKGROUND: There is a growing need to improve myocardial protection, which will lead to better performance of cardiac operations and reduce morbidity and mortality. Therefore, the objective of this study was to compare the efficacy of myocardial protection solution using both intracellular and extracellular crystalloid type regarding the performance of the electrical conduction system, left ventricular contractility and edema, after being subjected to ischemic arrest and reperfusion. METHODS: Hearts isolated from male Wistar (n=32) rats were prepared using Langendorff method and randomly divided equally into four groups according the cardioprotective solutions used Krebs-Henseleit-Buffer (KHB), Bretschneider-HTK (HTK), St. Thomas-1 (STH-1) and Celsior (CEL). After stabilization with KHB at 37ºC, baseline values (control) were collected for heart rate (HR), left ventricle systolic pressure (LVSP), maximum first derivate of rise left ventricular pressure (+dP/dt), maximum first derivate of fall left ventricular pressure (-dP/dt) and coronary flow (CF). The hearts were then perfused at 10ºC for 5 min and kept for 2 h in static ischemia at 20ºC in each cardioprotective solution. Data evaluation was done using analysis of variance in completely randomized One-Way ANOVA and Tukey's test for multiple comparisons. The level of statistical significance chosen was P<0.05. RESULTS: HR was restored with all the solutions used. The evaluation of left ventricular contractility (LVSP, +dP/ dt and -dP/dt) showed that treatment with CEL solution was better compared to other solutions. When analyzing the CF, the HTK solution showed better protection against edema. CONCLUSION: Despite the cardioprotective crystalloid solutions studied are not fully able to suppress the deleterious effects of ischemia and reperfusion in the rat heart, the CEL solution had significantly higher results followed by HTK>KHB>STH-1.


INTRODUÇÃO: Existe crescente necessidade de aprimorar a proteção miocárdica, para melhor desempenho das operações cardíacas e diminuição da morbimortalidade. Portanto, o objetivo deste estudo foi comparar a eficácia da proteção miocárdica usando tanto solução cristaloide tipo intracelular como extracelular quanto ao desempenho do sistema de condução elétrica, contratilidade do ventrículo esquerdo e edema, após parada isquêmica e posterior reperfusão. MÉTODOS: Corações isolados de ratos Wistar foram montados em Langendorff e aleatoriamente divididos em quatro grupos. de acordo com as soluções cardioprotetoras utilizadas Krebs-Henseleit-Buffer (KHB), Bretschneider-HTK (HTK), St. Thomas-1(STH-1) e Celsior (CEL). Após a estabilização com KHB a 37ºC, valores basais (controle) foram coletados para frequência cardíaca (FC), pressão sistólica do ventrículo esquerdo (PSVE), derivada máxima de aumento da pressão ventricular esquerda (+dP/dt), derivada máxima de queda da pressão ventricular esquerda (-dP/dt) e fluxo coronariano (FCo). Os corações foram então perfundidos a 10ºC por 5 min e mantidos por 2 h em isquemia estática a 20ºC em cada solução cardioprotetora. Avaliação dos dados foi por análise de variância inteiramente casualizados em One-Way ANOVA e teste de Tukey para comparações múltiplas. O nível de significância estatística escolhido foi P<0,05. RESULTADOS: Houve recuperação da FC com todas as soluções utilizadas. A avaliação da contratilidade ventricular esquerda (PSVE, +dP/dt e -dP/dt) demonstrou que o tratamento com a solução CEL foi melhor em comparação às outras soluções. Ao analisar o CF, a solução HTK indicou melhor proteção contra edema. CONCLUSÃO: Apesar das soluções cristaloides cardioprotetoras estudadas não serem capazes de suprimir os efeitos deletérios da isquemia e reperfusão no coração de ratos, a solução CEL apresentou resultado superior seguido por HTK>KHB>STH-1.


Asunto(s)
Animales , Masculino , Ratas , Soluciones Cardiopléjicas/farmacología , Edema Cardíaco/patología , Trasplante de Corazón , Sistema de Conducción Cardíaco/efectos de los fármacos , Soluciones Isotónicas/farmacología , Contracción Miocárdica/efectos de los fármacos , Función Ventricular Izquierda/efectos de los fármacos , Análisis de Varianza , Bicarbonatos/farmacología , Cloruro de Calcio/farmacología , Disacáridos/farmacología , Electrólitos/farmacología , Glucosa/farmacología , Glutamatos/farmacología , Glutatión/farmacología , Paro Cardíaco Inducido/métodos , Hemodinámica/efectos de los fármacos , Histidina/farmacología , Modelos Animales , Magnesio/farmacología , Manitol/farmacología , Daño por Reperfusión Miocárdica/prevención & control , Preservación de Órganos/métodos , Cloruro de Potasio/farmacología , Procaína/farmacología , Distribución Aleatoria , Ratas Wistar , Cloruro de Sodio/farmacología , Trometamina/farmacología
10.
Rev. bras. cir. cardiovasc ; 24(1): 31-37, Jan.-Mar. 2009. ilus, tab, graf
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-515583

RESUMEN

OBJETIVO: Avaliar os efeitos do pós-condicionamento isquêmico na função ventricular esquerda de corações isolados de ratos. MÉTODOS: Corações isolados de 24 ratos Wistar foram submetidos a perfusão pelo método de Langendorff modificado e distribuídos em três grupos: Grupo I - controle (n=8); Grupo II - três ciclos de pós-condicionamento de 10/10s (n=8); Grupo III - três ciclos de pós-condicionamento de 30/30s (n=8). Após estabilização de 15min, os corações foram submetidos a 20min de isquemia e subseqüentes 20min de reperfusão. A freqüência cardíaca (FC), o fluxo coronariano (FCo), a pressão sistólica (PS), a contratilidade (+dP/dt max) e a velocidade de relaxamento (-dP/dt max) miocárdico foram medidas nos tempos 0 (pré-isquemia) e 5, 10, 15 e 20min de reperfusão. Utilizado método estatístico ANOVA com Teste de Tukey para diferenças entre grupos, com significância menor que 0,05 (P< 0,05). RESULTADOS: A FC, em bpm, reduziu em todos os grupos após 20min de reperfusão, sem diferença estatística (GI 232,5 + 36,8; GII 241,8 + 46,7; GIII 249,4 + 40,4; P>0,05). O mesmo ocorreu com a PS, em mmHg, (GI 132,6 + 49,3; GII 140,8 + 43,1; GIII 112,6 + 33,2; P>0,05), FCo, em ml/min, (GI 18,5 + 4,6; GII 21,4 + 4,4; GIII 22,1 + 9,0; P>0,05) e -dP/dt max, em mmHg/s, (GI 1490,6 + 512,0; GII 1770,4 + 406,6; GIII 1399,1 + 327,4, P>0,05). A +dP/dt max, em mmHg/s, reduziu significativamente exceto no Grupo II (GI 1409,0 + 415,2; GII 1917,3 + 403,1; GIII 1344,8 + 355,8), (GII vs. GI, P=0,04) e (GII vs. GIII, P=0,02). CONCLUSÃO: O pós-condicionamento isquêmico com três ciclos de 10/10s de reperfusão/isquemia foi capaz de preservar a contratilidade miocárdica em corações isolados de ratos após 20min de isquemia.


OBJECTIVE: To assess the effects of ischemic postconditioning on left ventricular function in isolated rat hearts. METHODS: Twenty-four Wistar rats were used. These hearts underwent perfusion by modified LANGERDORFF method and distributed into three groups: GI - control (n=8); GII - three cycles of postconditioning of 10/10s (n=8); GIII three cycles of postconditioning of 30/30s (n=8). After a 15min stabilization period, all hearts underwent 20min of global ischemia following 20min of reperfusion. In the times 0 (control), 5, 10, 15 and 20min of reperfusion, the heart rate (HR), the coronary flow (CoF), the systolic pressure, the (+dP/dt max) contractility and (-dP/dt max) velocity of relaxation were measured. Data were analyzed by ANOVA method followed by Tukey's test for differences between groups and P < 0.05 was considered significant. RESULTS: The HR (bpm) decreased in all groups after 20min of reperfusion without statistical differences among them (GI 232.5+36.8; GII 241.8+46.7; GIII 249.4+40.4;P>0.05). The same occurred with the systolic pressure (mmHg) (GI 132.6+49.3; GII 140.8+43.1; GIII 112.6+33.2; P>0.05), coronary blood flow (GI 18.5+4.6; GII 21.4+4.4; GIII 22.1+9.0; P>0.05) and -dP/dt max (mmHg) (GI 1490.6+512.0; GII 1770.4+406.6; GIII 1399.1+327.4; P>0.05). The +dP/dt max (mmHg) decreased significantly in all groups except in group II (GI 1409.0+415.2, GII 1917.3+403.1, GIII 1344.8+355.8) (GII vs GI, P= 0.04; GII vs GIII, P= 0.02). CONCLUSION: The ischemic postconditioning by three cycles of reperfusion/ischemia of 10/10s demonstrated to be effective for preservation of the myocardial contractility in isolated rat hearts which had undergone 20min of ischemia.


Asunto(s)
Animales , Femenino , Masculino , Ratas , Precondicionamiento Isquémico Miocárdico/métodos , Contracción Miocárdica/fisiología , Daño por Reperfusión Miocárdica/prevención & control , Reperfusión Miocárdica/métodos , Función Ventricular Izquierda/fisiología , Análisis de Varianza , Presión Sanguínea/fisiología , Circulación Coronaria/fisiología , Frecuencia Cardíaca/fisiología , Modelos Animales , Ratas Endogámicas , Ratas Wistar , Factores de Tiempo
12.
Rev. bras. cir. cardiovasc ; 19(1): 29-33, jan.-mar. 2004. ilus, tab
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-363356

RESUMEN

OBJETIVO: Avaliar a abordagem transeptal vertical ampliada em reoperações da valva mitral com átrio esquerdo pequeno. MÉTODO: De janeiro de 2001 a dezembro de 2002, 15 pacientes portadores de doença valvar mitral com indicação de reintervenção cirúrgica, átrio esquerdo pequeno (menor ou igual a 4,0 cm) e fibrilação atrial crônica, foram submetidos à abordagem transeptal vertical ampliada da valva mitral. Nove pacientes (pt) eram do sexo feminino. A idade variou de 22 a 48 anos. As indicações cirúrgicas foram: disfunção de prótese mitral (seis pt); insuficiência mitral (cinco pt) e dupla lesão mitral (quatro pt). Três pacientes apresentavam insuficiência aórtica associada e um pt, insuficiência tricúspide. Nove (60 por cento) pacientes encontravam-se em ICC CF III da NYHA e seis (40 por cento), em CF IV. RESULTADOS: A exposição do aparelho valvar mitral foi excelente. O tempo de circulação extracorpórea variou de 65 a 150 min (média = 95min). Foram implantadas próteses em todos os pacientes (15 mitrais, três aórticas e um tricúspide). A mortalidade hospitalar foi de 6,7 por cento, com um óbito devido a baixo débito cardíaco e falência de múltiplos órgãos. Um (6,7 por cento) paciente apresentou broncopneumonia na fase hospitalar. Dez pacientes permaneceram com fibrilação atrial, três pt reverteram para ritmo sinusal e um evoluiu com ritmo juncional. A permanência hospitalar média foi de 8,2 dias. Doze (85,7 por cento) pacientes encontram-se em CF I e dois (14,3 por cento) em CF II. A curva atuarial de sobrevida é de 92,5 por cento em 22 meses de seguimento. CONCLUSAO: A técnica cirúrgica empregada proporciona excelente visibilização do aparelho valvar mitral, com baixo índice de complicações.


Asunto(s)
Humanos , Masculino , Femenino , Adulto , Persona de Mediana Edad , Implantación de Prótesis de Válvulas Cardíacas/efectos adversos , Implantación de Prótesis de Válvulas Cardíacas/métodos , Implantación de Prótesis de Válvulas Cardíacas/mortalidad , Válvula Mitral/cirugía , Periodo Posoperatorio , Reoperación
14.
REBLAMPA Rev. bras. latinoam. marcapasso arritmia ; 15(3): 115-119, jul.-set. 2002. graf
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-362338

RESUMEN

Os autores relatam o caso de um paciente com cardiopatia chagásica crônica e que, por apresentar fibrilação atrial, preenchidas as condições para a indicação, foi submetido a cardioversão elétrica, com vistas à restauração do ritmo sinusal. O objetivo foi alcançado, porém, ocorreu o aparecimento de doença do nó sinusal sintomática, o que motivou o implante de marcapasso cardíaco artificial endocavitário. Desenvolveu quadro clínico de endocardite infecciosa, sendo diagnosticada trombose gigante infectada no cabo-eletrodo. Foi submetido a cirurgia com circulação extracorpórea para exérese da mesma, tratado com antibióticos e com implante de marcapasso epimiocárdico. Desenvolveu nefrotoxicidade atribuída a um ou mais dos antibióticos, da qual se recuperou espontaneamente, com base em dados laboratoriais. Enfatizam os autores a necessidade de prudência na indicação de restauração do ritmo sinusal em casos de fibrilação atrial, principalmente quando a cardiopatia de base é a chagásica, na qual o comprometimento do nó sinusal é freqüente e, muitas vezes, inaparente.


Asunto(s)
Humanos , Masculino , Persona de Mediana Edad , Enfermedad de Chagas/etiología , Fibrilación Atrial/terapia , Amiodarona , Aspirina , Midazolam , Marcapaso Artificial , Síndrome del Seno Enfermo , Factores de Tiempo
15.
Rev. bras. cir. cardiovasc ; 17(3): 242-247, jul.-set. 2002. ilus, tab, graf
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-348584

RESUMEN

MÉTODO: No período de agosto de 1997 a maio de 2001, 250 pacientes multiarteriais, consecutivos, foram submetidos à cirurgia de revascularização do miocárdio sem circulação extracorpórea. A faixa etária dos pacientes variou de 38 a 83 anos (média de 59,9 anos), dos quais 62 por cento eram do sexo masculino. A principal indicação cirúrgica foi a insuficiência coronariana crônica (82 por cento). Todos os pacientes foram operados por esternotomia mediana. RESULTADOS: Três (1,2 por cento) pacientes necessitaram de instalação de circulação extracorpórea. Nos demais 247 pacientes, realizou-se 592 anastomoses, com uma média de 2,4 pontes/paciente. A artéria torácica interna esquerda foi utilizada em 198 (80,1 por cento) pacientes, a artéria torácica interna direita em 5 (2 por cento) pacientes e a veia safena em 247 (100 por cento) pacientes. As artérias coronárias mais revascularizadas foram o ramo interventricular anterior (89 por cento) e o ramo marginal esquerdo (53 por cento). A mortalidade hospitalar global foi de 4 por cento, sendo a principal causa o infarto pós-operatório (1,2 por cento). Morbidade pós-operatória foi constatada em 23 (9,3 por cento) pacientes. O tempo médio de permanência hospitalar foi de 7,7 dias. CONCLUSÃO: Conclui-se da presente investigação, que a revascularização do miocárdio sem circulação extracorpórea em pacientes multiarteriais é factível, reprodutível e com baixo índice de complicações pós-operatórias


Asunto(s)
Humanos , Masculino , Femenino , Adulto , Persona de Mediana Edad , Angina Inestable/cirugía , Enfermedad Coronaria/cirugía , Infarto del Miocardio/cirugía , Isquemia Miocárdica/cirugía , Revascularización Miocárdica/efectos adversos , Revascularización Miocárdica/métodos , Angioplastia , Circulación Extracorporea , Mortalidad Hospitalaria , Periodo Posoperatorio , Factores de Tiempo
16.
Rev. bras. cir. cardiovasc ; 15(1): 32-8, jan.-mar. 2000.
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-255091

RESUMEN

OBJETIVO: A maior complexidade técnica de implante é provavelmente o mais importante fator limitante do uso mais amplo das biopróteses aórticas "stentless". CASUÍSTICA E MÉTODOS: Quinze pacientes foram submetidos a troca valvar aórtica por bioprótese porcina "stentless", tipo Labcor, com técnica simplificada de implante - um plano de sutura com pontos separados ao nível do anel aórtico e suspensão dos pilares com sutura contínua. Doze pacientes eram do sexo masculino e 3 do feminino, com idade variando de 9 a 56 anos. As indicações cirúrgicas foram a estenose valvar aórtica em 8 (53,3 porcento) casos, a dupla lesão em 4 (26,7 porcento) e a insuficiência aórtica em 3 (20 porcento). Dez (66,7 pocento) pacientes apresentavam-se em classe funcional (CF) III da NYHA e 5 (33,3 porcento) em CF IV. RESULTADOS: Não ocorreram complicações na fase hospitalar. Em 2 (13,3 porcento) pacientes constatou-se, antes da alta hospitalar, presença de insuficiência central discreta da prótese, sem repercussão hemodinâmica. Um paciente apresentou endocardite bacteriana 14 meses após o implante, necessitando de reoperacão, evoluindo com choque séptico e óbito. A curva atuarial de sobrevida é de 93,3 porcento em seguimento médio de 23,5 meses, variando de 17 a 29 meses. Doze (85,7 porcento) pacientes apresentam-se em CF I (NYHA) e 2 (14,3 porcento) pacientes em CF II, sem a ocorrência de complicações tromboembólicas, escape paravalvular ou hemólise, no período avaliado. CONCLUSÃO: A técnica em questão é de fácil execução, reprodutível e com baixo índice de complicações, podendo constituir-se em mais uma opção nas operações de troca valvar aórtica


Asunto(s)
Humanos , Masculino , Femenino , Niño , Adolescente , Adulto , Persona de Mediana Edad , Animales , Bioprótesis , Estenosis de la Válvula Aórtica/cirugía , Implantación de Prótesis Vascular/métodos , Periodo Posoperatorio , Técnicas de Sutura , Porcinos
17.
Rev. Col. Bras. Cir ; 19(5): 225-9, set.-out. 1992. tab, ilus
Artículo en Portugués | LILACS | ID: lil-116529

RESUMEN

Os aneurismas de arteria subclavia sao encontrados em 0,13% dos pacientes hospitalizados com aneurismas arteriais. Quatro casos de aneurisma de arteria subclavia foram corrigidos cirurgicamente no Hospital das Clinicas da UFMG, entre janeiro de 1980 a janeiro de 1990. O acesso cirurgico empregado foi esternotomia mediana ampliada com cervicotomia supraclavicular direita em todos os casos, sendo que em um, associou-se toracotomia antero-lateral direita no 3. espaco intercostal, devido ao diagnostico inicial de tumor de mediastino superior. Realizou-se ligadura do colo aneurismatico em um paciente (25%); aneurismectomia com "bypass" carotida direita - subclavia direita utilizando protese de veia umbilical em outro caso (25%); e interposicao de protese de PTFE nos demais (50%). Um paciente faleceu no 37. dia de pos-operatorio vitima de choque septico, secundario a pneumonia por gram negativo. Os tres sobreviventes receberam alta hospitalar em condicoes clinicas satisfatorias. Considerando que a evolucao natural da patologia e altamente incapacitante e de exito letal, infere-se da presente experiencia que a correcao cirurgica surge como opcao terapeutica prioritaria.


Asunto(s)
Humanos , Aneurisma/cirugía , Arteria Subclavia , Tórax , Estudios Retrospectivos
SELECCIÓN DE REFERENCIAS
DETALLE DE LA BÚSQUEDA