Effect of the prone position on recruitability in acute respiratory distress syndrome due to COVID-19 pneumonia.

OBJECTIVE: This study aimed to assess the effect of prone position on oxygenation and lung recruitability in patients with acute respiratory distress syndrome due to COVID-19 receiving invasive mechanical ventilation. METHODS: This prospective study was conducted in the intensive care unit between December 10, 2021, and February 10, 2022. We included 25 patients admitted to our intensive care unit with acute respiratory distress syndrome due to COVID-19 who had undergone prone position. We measured the respiratory system compliance, recruitment to inflation ratio, and PaO2/FiO2 ratio during the baseline supine, prone, and resupine positions. The recruitment to inflation ratio was used to assess the potential for lung recruitability. RESULTS: In the prone position, PaO2/FiO2 increased from 82.7 to 164.4 mmHg (p<0.001) with an increase in respiratory system compliance (p=0.003). PaO2/FiO2 decreased to 117 mmHg (p=0.015) in the resupine with no change in respiratory system compliance (p=0.097). The recruitment to inflation ratio did not change in the prone and resupine positions (p=0.198 and p=0.621, respectively). In all patients, the median value of respiratory system compliance during supine was 26 mL/cmH2O. In patients with respiratory system compliance<26 mL/cmH2O (n=12), respiratory system compliance increased and recruitment to inflation decreased from supine to prone positions (p=0.008 and p=0.040, respectively), whereas they did not change in those with respiratory system compliance ≥26 mL/cmH2O8 (n=13) (p=0.279 and p=0.550, respectively) (ClinicalTrials registration number: NCT05150847). CONCLUSION: In the prone position, in addition to the oxygenation benefit in all patients, we detected lung recruitment based on the change in the recruitment to inflation ratio with an increase in respiratory system compliance only in acute respiratory distress syndrome due to COVID-19 patients who have <26 mL/cmH2O baseline supine respiratory compliance.

Convalescent plasma for COVID-19 in the intensive care unit.

INTRODUCTION: We aimed to investigate the clinical features and mortality of critically ill patients treated with convalescent plasma for COVID-19 in the intensive care unit (ICU). MATERIAL AND METHODS: We retrospectively collected clinical and laboratory data of COVID-19 patients treated in the ICU. The patients were divided into two groups: those who received convalescent plasma and those who did not. We evaluated changes in the laboratory parameters and PaO2/FiO2 of the patients in the convalescent plasma group on days 0, 7, and 14. RESULTS: A total of 188 patients were included, 89 of whom received convalescent plasma. There were no significant differences in length of hospitalization [median: 17 vs. 16 days, P = 0.13] or 28-day mortality between the two groups (59% vs. 65%, P = 0.38). The ICU stay of patients who received convalescent plasma was longer (P = 0.001). The dynamics of the laboratory parameters of 44 patients in the convalescent plasma group, who were still in intensive care on the 14th day, were analysed. There was no differences in CRP or PaO2/FiO2 on day 0, 7 or 14 (P = 0.12; P = 0.10, respectively). CONCLUSIONS: Convalescent plasma treatment was not associated with shorter hospitalisation or lower mortality in patients diagnosed with COVID-19. However, the ICU stay was longer in patients who received convalescent plasma.

Evaluation of clinical features and laboratory findings in critical intensive care unit patients with severe coronavirus disease-19 who underwent extracorporeal cytokine adsorption.

AIM: To evaluate the inflammatory parameters and oxygenation in severe coronavirus disease-19 patients who underwent extracorporeal cytokine adsorption (CA). METHODS: Patients who underwent extracorporeal CA for cytokine storm were included in the study. The changes in oxygenation, laboratory parameters, and mortality rates were investigated. RESULTS: Thirty-six patients were included in the study. The hemoglobin, thrombocyte, and C-reactive protein (CRP) decreased, and PaO2 /FiO2 ratio increased (p < 0.001; p < 0.01; p < 0.001; p = 0.04, respectively). Twelve (33.3%) patients received a single session, 24 (66.6%) received 2 or more sessions. CRP and fibrinogen levels decreased, and PaO2 /FIO2 ratio increased in the single session group (p = 0.04; p = 0.04; p = 0.01, respectively). In the multi-session group, the hemoglobin, platelet, procalcitonin, and CRP levels decreased, and PaO2 /FIO2 ratio increased (p < 0.01; p = 0.02; p = 0.02; p < 0.01; p = 0.01, respectively). Day 15, 30, and 90 mortality rates were 61.1%, 83.3%, and 88.9%. CONCLUSION: CA with hemoperfusion reduced CRP and improved oxygenation; however, mortality rates were high.

Pneumothorax and Pneumomediastinum in Patients admitted to Intensive Care Unit with COVID-19 Pneumonia: A Single-Center Retrospective Analysis.

Objectives: This study aimed to examine the frequency, and clinical features of pneumothorax and pneumomediastinum cases in patients admitted to the intensive care unit due to coronavirus disease-19 (COVID- 19) pneumonia. Methods: We retrospectively screened the COVID-19 cases hospitalized in our intensive care unit between March 11, 2020, and January 11, 2022. Patients diagnosed as pneumothorax or pneumomediastinum were determined. The frequency and clinical features of pneumothorax and pneumomediastinum were investigated. Results: Seven hundred and twenty patients hospitalized in our intensive care unit between March 11, 2020, and January 11, 2022 were screened. Twenty-four (3.3%) patients had pneumothorax or pneumomediastinum. Pneumothorax occurred 17 patients (70%), and pneumomediastinum in 14 patients (58%). The number of patients who developed pneumomediastinum and pneumothorax together was 7 (29%). COVID-19-associated pneumothorax tended to be unilateral (n=16) and right-sided (n=11). In 18 (75%) patients, pneumothorax or pneumomediastinum developed during invasive mechanical ventilation, 5 (20.8%) patients during non-invasive mechanical ventilation. One patient developed pneumothorax when mechanical ventilation was not applied. The mortality rate at 60 days was 75% (n=18) in patients who were admitted to the intensive care unit with COVID- 19 and developed pneumomediastinum or pneumothorax. Conclusion: Pneumothorax and pneumomediastinum are complications of COVID-19 pneumonia with high mortality rates. (English) [ FROM AUTHOR] Amaç: Bu çalışmada, koronavirüs hastalığı-19 (COVID-19) pnömonisi nedeniyle üçüncü basamak yoğun bakım ünitesine başvuran hastalarda gelişen pnömotoraks ve pnömomediastinum sıklığının ve klinik özelliklerinin incelenmesi amaçlandı. Yöntem: Yoğun bakım ünitesinde, 11 Mart 2020 ile 11 Ocak 2022 tarihleri arasında yatan COVID-19 hastaları geriye dönük olarak incelendi, pnömotoraks ve pnömomediastinum tanıları alan hastalar belirlendi. Pnömotoraks ve pnömomediastinum sıklığı ile klinik özellikleri araştırıldı. Bulgular: Yoğun bakım ünitesinde 11 Mart 2020 ile 11 Ocak 2022 tarihleri arasında yatan 720 hasta tarandı. Yirmi dört hastanın pnömotoraks veya pnömomediastinum olduğu izlendi (%3,3). On yedi (%70) hastada pnömotoraks, 14 (%58) hastada ise pnömomediastinum izlendi. Pnömomediastinum ve pnömotoraksın birlikte geliştiği hasta sayısı 7 (%29) idi. COVID-19 ile ilişkili pnömotoraks tek taraflı (n=16) ve sağ taraflı olma (n=11) eğiliminde idi. Hastaların 18’i (%75) pnömotoraks veya pnömomediastinum gelişimi sırasında invaziv mekanik ventilasyon, 5’ine (%20,8) noninvaziv mekanik ventilasyon uygulanmaktaydı. Bir hastada mekanik ventilasyon uygulanmıyorken pnömotoraks gelişti. COVID-19 hastalığı ile yoğun bakıma yatan, pnömotoraks veya pnömomediastinum gelişen hastalarda 60. günde ölüm oranı %75 (n=18) idi. Sonuç: Pnömotoraks ve pnömomediastinum COVID-19’a bağlı pnömoni hastalarında gelişebilen mortalitesi yüksek komplikasyonlardır. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Journal of the Society of Thoracic Carido-Vascular Anaesthesia & Intensive Care is the property of Gogus Kalp Damar Anestezi ve Yogun Bakim Dernegi and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Kritik COVID-19 Hastalarında Sitokin Fırtınasının Ekstrakorporeal Tedavisinin Etkinliğinin Değerlendirilmesi

Amaç: Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) hastalarında enflamatuvar sitokinlerin salınımı, hastanın kliniğinde hızla bozulmaya, şok, dissemine intravasküler koagülasyon, akut respiratuvar distres sendromu, çoklu organ yetmezliğine ve ölüme yol açabilen sitokin fırtınasına neden olabilir. Sitokinlerin kandan uzaklaştırılması bu hastalarda klinik sonuçları iyileştirerek yararlı olabilir. Bizim çalışmamızda;sitokin fırtınası sebebi ile sitokin adsorbsiyon uygulaması yapılan COVID-19 tanılı hastalarda uygulamanın klinik ve laboratuvar etkinliğinin, mortalite oranlarının araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: 01.04.2020-01.11.2020 tarihleri arasında Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi COVID Yoğun Bakım Ünitemizde yatan, COVID-19 tanılı ve sitokin fırtınası nedeni ile hemoperfüzyon adsorbsiyon kolonu (HP Jafron HA330®) ile sitokin adsorbsiyonu yapılmış olan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışma etik kurul ve T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü’nün onayı alındıktan sonra retrospektif olarak yapılmıştır. Demografik veriler, APACHE II skoru, sitokin adsorbsiyon seans sayıları, her seans öncesinde ve sonrakı 24. saatte laboratuvar ve klinik verileri kaydedilmiştir. Hastaların sitokin adsorbsiyon uygulaması kararı verilen gün uygulama öncesi bakılan laboratuvar veriler 0. gün olarak ve 3. gün düzeyleri karşılaştırılmıştır. Bulgular: Çalışmaya 36 hasta dahil edildi. Hastaların 29’u (%80,6) erkek olup, tüm hastaların yaş ortancası 66 (63-72) idi. En sık eşlik eden hastalık hipertansiyon olup, APACHE II skor ortancası 28 (22-33) idi. Sitokin adsorbsiyon uygulamasına karar verildiği gün hastalar orta veya ağır ARDS tablosunda idi (Tablo 1). Hastalarda 3. gün hemoglobin, trombosit ve C-reaktif protein (CRP) düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı azalma, PaO2 /FiO2 oranında ise anlamlı yükselme saptanmıştır (p<0,001, p<0,01, p<0,001, p=0,04, sırasıyla) (Tablo 2). Tek seans yapılan grupta 3. gün CRP ve fibrinojen düzeyinde istatistiksel anlamlı azalma, prokalsitonin, laktat dehidrogenaz (LDH), trombosit ve ferritin düzeylerinde ise anlamlı olmasa da azalma saptanmıştır. Çoklu seans yapılan grupta 3. gün hemoglobin, trombosit, prokalsitonin ve CRP düzeylerinde istatistiksel anlamlı düşme, PaO2 /FiO2 oranında ise yükselme saptanmıştır. LDH, ferritin ve fibrinojen düzeyleri istatistiksel olmasa da azalmıştır. Bu iki grubun 3. gün laboratuvar belirteçleri karşılaştırılmış, anlamlı farklılık saptanmamıştır (Tablo 3). Sonuç: Sitokin adsorbsiyon uygulaması CRP düzeyini azaltarak, oksijenizasyonu iyileştirebilir. Uygulamanın mortaliteye etkisinin araştırılması amaçlı randomize kontrollü çalışmalara ihtiyaç vardır. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

COVID-19 Pnömonisiyle Yoğun Bakım Ünitesine Başvuran Hastalarda Mortaliteyi Öngörmede Prealbüminin Prognostik Değeri

Amaç: Bu çalışmanın amacı, yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) yatan hastalarda 28 günlük mortaliteyi öngörmede prealbümin prognostik değerini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: YBÜ’ye yatırılan 264 hastanın verileri geriye dönük olarak toplandı ve analiz edildi. Hastalar hayatta kalanlar ve ilk 28 gün içinde ölenler olarak iki gruba ayrıldı. Yatışta ve birinci haftanın sonunda alınan prealbümin ve rutin kan örnekleri iki grupta incelendi. Eğri altındaki alan (AUC) değerleri %95 güven aralığı (%95 GA) ile rapor edilmiştir. P<0,05 olan bir p değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya 236 hasta dahil edildi. Tüm hastaların yaş ortalaması 66,3±14 yıl olarak bulundu;139’u erkek (%59) ve 97’si (%41) kadındı. Tüm hastaların 28 günlük mortalite oranı %56 (n=134) idi. Başvuru anında ve birinci haftanın sonunda düşük prealbümin (p<0,001) ve lenfosit (p<0,001) düzeyleri ile daha yüksek laktat dehidrojenaz (LDH) (p<0,01), C-reaktif protein (CRP) (p<0,001), prokalsitonin (PCT) (yatışta, p=0,003 ve birinci hafta sonunda, p<0,001) daha yüksek ve D-dimer (başvuru sırasında, p=0,02 ve birinci haftanın sonunda p=0,002) daha kötü sonuçlarla ilişkili bulundu. Prealbüminin mortalite için eşik değeri 0,09 g/L olarak bulundu (p<0,001) (Tablo 1, 2). Sonuç: Yoğun bakım ünitesine kabul sırasında ve/veya birinci haftanın sonunda daha düşük prealbümin seviyeleri olan hastalarda 28 günlük mortalite oranı daha yüksektir. Bununla birlikte, 0,09’luk bir eşik değeri olan prealbümin daha düşük prediktif değere sahiptir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)