COVID-19 Pandemi Sürecinde Uzaktan Eğitim: Ílahiyat/Íslami Ílimler Fakülteleri Öğretim Elemanlarının Görüşleri

ABSTRACT

Pandemi süreciyle birlikte hızlı ve ani şekilde uygulanmaya başlayan uzaktan eğitime dair değerlendirmenin yapılabilmesinde eğitim sisteminin sac ayaklarından biri olan öğreticinin rolü ve tutumu ehemmiyet arz etmektedir. Bu amaçla çalışmada yüksek din öğretiminde uzaktan eğitimin etkileri, öğretim elemanlarının perspektifinden mercek altına alınmıştır. Ílâhiyat/Íslami ilimler fakültesinde görev yapan 134 öğretim elemanı araştırmaya katılmıştır. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden betimsel nitelikli tarama modeli kullanılmıştır. Çalışmanın verileri demografik bilgiler yanında 5’li Likert tarzında 40 maddeden oluşan anket formu ile toplanmıştır. SPSS 26 programıyla analizler betimsel istatistik yöntemlerinden frekans (f), yüzde (%) ve ortalama (x̄) hesaplamaları ile yapılmıştır. Teknoloji kullanımı ve uzaktan eğitim destek biriminin rolü, derslere hazırlık ve motivasyon, öğretim süreci ve yönteme dair genel değerlendirme boyutlarındaki bulgular tablolarla sunulmuş ve yorumlanmıştır. Sonuçta ilk etaptaki kaygı ve endişenin öğretim elemanlarında azaldığı, kendilerini uzaktan eğitim yöntemine yeterince adapte edebildikleri ancak derslerden alınan verim, öğrencilerin derse katılım oranları ve kullanılan ölçme-değerlendirme yöntemlerinden memnun olmadıkları ortaya çıkmıştır. Özellikle uygulamalı derslerin kazanımlarına ulaşmasında oldukça yetersiz bulunan uzaktan eğitimin ilâhiyat/Íslami ilimler fakülte programına entegrasyonu tam olarak sağlanamamıştır. Geleneksel eğitimi destekleyici pozisyonda değerlendirilen uzaktan eğitime yönelik negatif sayılabilecek olumsuz tutumun ise yapılacak iyileştirme çalışmaları ile değişebileceği söylenebilir.Alternate The role and attitude of the faculty members, who is one of the pillars of the education system, is important in making the evaluation of distance education, which began to be implemented quickly and suddenly with the pandemic process. For this purpose, the effects of the use of distance education in higher religious education were examined from the perspective of the faculty members. 134 faculty members working in faculty of theology/Islamic sciences participated in the research. In the research, the descriptive survey model, one of the quantitative research methods, was used. The data of the study was collected with a survey form consisting of 40 items in the five-point Likert type as well as demographic information. The analysis were made with SPSS 26 program using frequency (f), percentage (%) and mean (x̄) calculations from descriptive statistical methods. The findings in the dimensions of technology use and the role of the distance education support unit, preparation for lessons and motivation, teaching process and general evaluation of the method are presented in tables and interpreted. As a result, it was revealed that the anxiety and worry in the first stage decreased in the faculty members, they could adapt themselves to the distance education method sufficiently, but they were not satisfied with the efficiency of the courses, the attendance rates of the students, the assessment and evaluation methods used. The integration of distance education, which was found to be quite inadequate especially in achievements of applied courses, could not be fully achieved in the theology/Islamic sciences faculty programme. It can be said that the negative attitude towards distance education, which is evaluated as in the position of supporting traditional education, may change with the improvement works to be carried out.