ABSTRACT
Demostrar la confiabilidad de la canulación de la arteria axilar para instalación de la circulación extracorpórea con la perfusión cerebral, como alternativa para patologías complejas. Nueve pacientes, 6 del sexo masculino con edad media de 53,2 años. Los diagnósticos fueron disección de Aorta tipo A (6), aneurisma de aorta ascendente con insuficiencia aórtica (2), y ectasia anulo aórtica con insuficiencia aórtica (1). Las cirugías realizadas fueron: implante de tubo supracoronario (2), sustitución de aorta ascendente y arco aórtico (2), implate de tubo valvulado con prótesis metálica y reimplante de coronarias (2), tubo valvulado con prótesis biológica y reimplante de coronarias (1), colocación de prótesis metálica aórtica con implante de tubo supracoronario (1) y revascularización miocardica con implante de tubo supracoronario (1). Fue utilizada hipotermia profunda con parada circulatoria total en la mayoría de los casos, protección miocárdica con cardioplegia sanguínea en 6 pacientes y cristaloide en 3. El tiempo medio de circulación extracorpórea fue de 151 minutos, de isquemia miocárdica 102 minutos y perfusión cerebral selectiva 40 minutos. Todos los pacientes despertaron dentro de las 48 horas. No hubo complicaciones intra-operatorias. Un paciente murió en el hospital por complicaciones no relacionadas con la canulación axilar. Un paciente presentó accidente cerebrovascular isquémico en el posoperatorio tardío y otro confusión mental transitoria. La canulación de la arteria axilar es un medio seguro y efectivo, que proporciona flujo anterógrado adecuado durante la circulación extracorpórea; esta técnica puede disminuir la incidencia de complicaciones asociadas a enfermedades complejas de la aorta, permitiendo una buena evolución posoperatoria
Subject(s)
Humans , Male , Middle Aged , Axillary Artery , Catheterization , Extracorporeal Circulation , Cardiology , VenezuelaABSTRACT
Este trabalho teve como objetivo identificar fatores que influenciaram a mortalidade hospitalar de pacientes submetidos à cirurgia de correçao de aneurisma do ventrículo esquerdo, no Instituto Dante Pazzanese de Cardiologia, no ano de 1994. Quarenta e nove pacientes foram operados, com idade variando de 32 a 79 anos (m=56,7), sendo 15 do sexo feminino e 34 do masculino. A técnica cirúrgica empregada foi de endoaneurismorrafia em 7 pacientes e sutura direta em 42 pacientes. Em todos realizou-se plicatura do septo interventricular. Em 44 houve revascularizaçao do miocárdio concomitantemente. Os fatores estudados foram: localizaçao do aneurisma, proteçao miocárdica, tempo de anóxia, tempo de perfusao, revascularizaçao do miocárdio concomitante, intervalo entre o infarto do miocárdio e a correçao cirúrgica, quadro clínico pregresso e utilizaçao de balao intra-aórtico. A mortalidade global foi de 7 pacientes (14 por cento). As análises univariada e multivariada dos fatores estudados evidenciaram que o tipo de proteçao miocárdica e a classe funcional de ICC pré-operatória influenciaram a taxa de mortalidade. Em nossa casuística, a classe funcional e o tipo de proteçao miocárdica foram fatores preditores de mortalidade, porém ressaltamos a necessidade de estudos mais amplos observando o aspecto da proteçao miocárdica, para confirmaçao desta hipótese.