Your browser doesn't support javascript.
loading
Mostrar: 20 | 50 | 100
Resultados 1 - 5 de 5
Filtrar
Mais filtros










Intervalo de ano de publicação
1.
Rev. esp. med. nucl. imagen mol. (Ed. impr.) ; 33(4): 215-226, jul.-ago. 2014. tab, ilus
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-125257

RESUMO

Las técnicas de neuroimagen funcional se han utilizado tradicionalmente en la investigación de los pacientes que presentan un síndrome parkinsoniano. Sin embargo, la aparición de radiofármacos comerciales junto a la disponibilidad de equipos de tomografía por emisión de fotón único (SPECT) y más recientemente de la tomografía por emisión de positrones (PET), han permitido su empleo rutinario en la práctica clínica. Precisamente el desarrollo y grado de evidencia clínica alcanzado por los biomarcadores de neuroimagen durante las 2 últimas décadas ha conllevado que progresivamente se estén incluyendo en los criterios clínicos de diagnóstico de enfermedades neurodegenerativas que cursan con un síndrome parkinsoniano. No obstante, la diversidad de radiofármacos que permiten evaluar la funcionalidad de las vías anatómicas involucradas en la neurodegeneración presente en los diferentes síndromes parkinsonianos (vía nigroestriatal dopaminérgica, actividad neuronal de los ganglios basales y la corteza, inervación simpática miocárdica), junto a las técnicas de neuroimagen (gammagrafía, SPECT y PET) han originado cierta controversia con respecto a la indicación de las pruebas de neuroimagen como exploración complementaria. En esta revisión realizada por un panel de expertos en medicina nuclear y neurología se analizan las técnicas de neuroimagen funcional disponibles haciendo especial énfasis en las consideraciones prácticas del diagnóstico de pacientes con un síndrome parkinsoniano de origen incierto y la valoración de la progresión de la enfermedad de Parkinson (AU)


Functional Neuroimaging has been traditionally used in research for patients with different Parkinsonian syndromes. However, the emergence of commercial radiotracers together with the availability of single photon emission computed tomography (SPECT) and, more recently, positron emission tomography (PET) have made them available for clinical practice. Particularly, the development of clinical evidence achieved by functional neuroimaging techniques over the past two decades have motivated a progressive inclusion of several biomarkers in the clinical diagnostic criteria for neurodegenerative diseases that occur with Parkinsonism. However, the wide range of radiotracers designed to assess the involvement of different pathways in the neurodegenerative process underlying Parkinsonian syndromes (dopaminergic nigrostriatal pathway integrity, basal ganglia and cortical neuronal activity, myocardial sympathetic innervation), and the different neuroimaging techniques currently available (scintigraphy, SPECT and PET), have generated some controversy concerning the best neuroimaging test that should be indicated for the differential diagnosis of Parkinsonism. In this article, a panel of nuclear medicine and neurology experts has evaluated the functional neuroimaging techniques emphazising practical considerations related to the diagnosis of patients with uncertain origin parkinsonism and the assessment Parkinson’s disease progression (AU)


Assuntos
Humanos , Transtornos Parkinsonianos , Neuroimagem Funcional/métodos , Doença de Parkinson , Cintilografia/métodos , Diagnóstico Diferencial , Tomografia por Emissão de Pósitrons , Receptores Dopaminérgicos/fisiologia , Tomografia Computadorizada de Emissão de Fóton Único/métodos
2.
Eur J Neurol ; 14(7): 750-6, 2007 Jul.
Artigo em Inglês | MEDLINE | ID: mdl-17594330

RESUMO

Although visual hallucinations (VH) are relatively frequent in Parkinson's disease (PD) patients, their neural substrates are only known from neuropathological and functional magnetic resonance studies. The aim of this study was to investigate possible structural brain changes on MRI in non-demented PD patients with VH using voxel-based morphometry. Eighteen PD patients with VH were compared to 20 patients with PD without VH and 21 healthy controls. Compared with both controls and the non-hallucinating PD group, PD patients with VH had grey matter volume reductions in the lingual gyrus and superior parietal lobe. Structural changes in these areas involved in higher visual processing may be important in understanding the VH and visual deficits in PD patients.


Assuntos
Córtex Cerebral/patologia , Alucinações/etiologia , Imageamento por Ressonância Magnética , Doença de Parkinson/psicologia , Antiparkinsonianos/uso terapêutico , Antipsicóticos/uso terapêutico , Atrofia , Córtex Cerebral/fisiopatologia , Feminino , Alucinações/tratamento farmacológico , Alucinações/patologia , Alucinações/fisiopatologia , Humanos , Levodopa/uso terapêutico , Masculino , Lobo Parietal/patologia , Lobo Parietal/fisiopatologia , Doença de Parkinson/tratamento farmacológico , Doença de Parkinson/patologia , Doença de Parkinson/fisiopatologia , Índice de Gravidade de Doença , Lobo Temporal/patologia , Lobo Temporal/fisiopatologia , Córtex Visual/patologia , Córtex Visual/fisiopatologia , Vias Visuais/patologia , Vias Visuais/fisiopatologia
3.
Acta otorrinolaringol. esp ; 53(1): 27-31, ene. 2002. tab
Artigo em Es | IBECS | ID: ibc-5904

RESUMO

La disfonía espasmódica (DE) es una distonía que afecta a la musculatura laríngea, causando un transtorno característico de la voz. Se han descrito dos tipos principales de DE. La DE de tipo abductor es la más común y se caracteriza por una voz entrecortada, tensa y estrangulada. La DE de tipo abductor se distingue de la anterior por la presencia de un habla interrumpida por episodios de voz soplada y de baja intensidad. La toxina botulínica (TOXBA) ha demostrado ser el tratamiento más efectivo para esta patología. Treinta pacientes afectos de DE (veintinueve DE tipo adductor/una DE tipo abductor), cuyo grado de disfonía fue valorado mediante escalas de incapacidad y analógica-visual, fueron tratados mediante infiltración de TOXBA en cuerdas vocales, por vía transcutánea con guía EMG. Se obtuvieron mejorías de hasta el 100 por ciento de la función fonatoria normal, con una media del 82 por ciento en la DE tipo adductor. Los efectos secundarios fueron leves y de corta duración. Apareció hipofonía en el 61,3 por ciento con una duración media de 11,3 días y disfagia en el 44,1 por ciento, durante 5,8 días (AU)


Spasmodic Dysphonia (SD) is a dystonia involving laryngeal musculature thus causing a characteristic voice disorder. Two main types of SD have been described. The adductor type is the commonest and it is characterized by a strain-strangle, choked voice. The abductor type can be distinguished from the previous one by episodes of a blown and whispering voice, interrupting speech. Botulism toxin (BTX) has demonstrated to be the most effective treatment for this condition. Thirty patients diagnosed of SD (twenty-nine adductor type/one abductor type) were included. Their degree of dysphonia was evaluated using both functional and visual-analogue scales. They were treated with BTX vocal cord injections using a percutaneous technique under EMG guidance. Improvements up to a 100% of the normal vocal function were obtained, with an average of 82% in the adductor type. The adverse effects were mild and transient. Hypophonia affected 61.3% of patients lasting an average of 11.3 days. Dysphagia was reported in 44.1% of cases lasting an average of 5.8 days (AU)


Assuntos
Feminino , Adulto , Pessoa de Meia-Idade , Humanos , Idoso de 80 Anos ou mais , Idoso , Masculino , Distúrbios da Voz/tratamento farmacológico , Toxinas Botulínicas/uso terapêutico , Antidiscinéticos/uso terapêutico , Resultado do Tratamento , Eletromiografia , Transtornos de Deglutição/diagnóstico , Transtornos de Deglutição/etiologia
4.
Actas urol. esp ; 25(8): 567-572, sept. 2001.
Artigo em Es | IBECS | ID: ibc-6135

RESUMO

INTRODUCCIÓN Y OBJETIVOS: La cistitis aguda es la infección sintomática más frecuente en la mujer, y el problema urológico que más consultas motiva. El tratamiento empírico que a menudo se realiza, requiere la constante actualización de la sensibilidad microbiana de la zona, para así controlar la aparición de resistencias y reducir costes. Nuestro objetivo ha sido analizar la sensibilidad actual de los uropatógenos de nuestro medio aislados en las cistitis agudas de la mujer. MATERIAL Y MÉTODOS: Hemos realizado un estudio prospectivo de 218 casos de cistitis agudas en mujeres, acaecidos entre marzo y noviembre del año 2000 en Centros de Salud de nuestra Área Sanitaria. Hemos distribuido las pacientes por rangos de edad, analizando entre otros parámetros, los antecedentes de cistitis previas y factores predisponentes, las manifestaciones clínicas y especialmente los microorganismos aislados y su sensibilidad y C.M.I. (Concentración Mínima Inhibitoria) "in vitro" a los antimicrobianos más utilizados en la práctica clínica diaria. RESULTADOS: Los rangos de edad con mayor número de casos se sitúan entre 25-35 años y 65-75. Se han producido 162 casos de cistitis esporádicas y 56 cistitis de repetición. Hematuria apareció en el 14 por ciento de casos. El espectro microbiano fue parecido en todos los grupos; globalmente E. coli se aisló en el 82,1 por ciento de casos, K. neumoniae 6 por ciento, S. agalactiae 3,7 por ciento, E. faecalis 2,3 por ciento, P. mirabilis 1,8 por ciento, etc.En el caso de E. coli las tasas de resistencia han sido: 0,6 por ciento para cefixima, 1,1 por ciento amoxicilina-clavulánico, 1,7 por ciento tobramicina, 2,8 por ciento fosfomicina, 3,3 por ciento nitrofurantoína, 18,4 por ciento ciprofloxacino, 19,6 por ciento norfloxacino, 22,3 por ciento ac. pipemídico, 35,8 por ciento cotrimoxazol y 54,7 por ciento ampicilina.Las cistitis de repetición son más frecuentes a partir de los 65 años, presentando mayores tasas de resistencia, especialmente en el grupo de las quinolonas (28,6 por ciento ciprofloxacino y 30,4 por ciento norfloxacino para E. coli). La CMI media para ciprofloxacino respecto de E. coli fue: 1,503 mcg/ml (rango: 0,06-8) y de 3,96 mcg/ml (rango: 1-16) para amoxililina-clavulánico. CONCLUSIONES: Persisten altas tasas de resistencia de E. coli a quinolonas. Excelente sensibilidad a amoxicilina-clavulánico, cefixima y aminoglucósidos, lo que permite su uso en pautas cortas de tratamiento. Altas tasas de resistencia a antisépticos urinarios como el cotrimoxazol y la ampicilina, y bajas tasas para otros como la fosfomicina y la nitrofurantoína (AU)


Assuntos
Pessoa de Meia-Idade , Adulto , Adolescente , Idoso , Idoso de 80 Anos ou mais , Feminino , Humanos , Estudos Prospectivos , Infecções Bacterianas , Cistite , Doença Aguda , Testes de Sensibilidade Microbiana
5.
An. med. interna (Madr., 1983) ; 18(10): 534-536, sept. 2001.
Artigo em Es | IBECS | ID: ibc-8200

RESUMO

Varón de 68 años de edad, diagnosticado de adenocarcinoma de pulmón y mixoma auricular derecho, al realizar una radiografía de tórax en un preoperatorio por enfermedad de Dupuytren bilateral. El interés de este caso vendría, por su diagnostico diferencial, por su manejo, por la posible asociación entre ambos tumores (1), y por la escasez de publicaciones encontradas (AU)


Assuntos
Idoso , Masculino , Humanos , Mixoma , Adenocarcinoma , Átrios do Coração , Neoplasias Primárias Múltiplas , Neoplasias Pulmonares , Neoplasias Cardíacas
SELEÇÃO DE REFERÊNCIAS
DETALHE DA PESQUISA
...